Yargı kararlarına göre kira sözleşmeleri, Borçlar Kanunu’nun ilgili hükümleri çerçevesinde değerlendiriliyor. Kanun nezdinde haklı bir sebep olmadığı sürece ev sahibi, kiracısını yalnızca sözleşme sonunda tahliye edemiyor. Türk Borçlar Kanunu’nun 347. maddesine göre; kiracı, kira süresi dolduğunda sözleşmeyi tek taraflı feshetme hakkına sahipken, ev sahibinin kiracıyı çıkarması oldukça zor. Ev sahibi, kira süresinin bitmesini gerekçe göstererek kiracıyı tahliye edemiyor. Haklı bir sebep veya kanunda açıkça düzenlenen tahliye şartları olmadıkça, kiracılar 12 yıl boyunca aynı konutta oturma hakkına sahip oluyor.
Sözleşme kendiliğinden uzuyor
Ev sahibinin kiracısını çıkarabilmesi için, kiracının kira bedelini ödememesi, ev sahibinin kendisinin ya da birinci derece yakınlarının konuta ihtiyaç duyması, kiracının evi amacı dışında kullanması veya sözleşmeye aykırı davranması, binanın yeniden inşası veya esaslı onarımının gerekmesi gibi durumların kanıtlanması gerekiyor. Bunların dışında ‘sözleşme bitti’ gerekçesiyle kiracıyı çıkarmak mümkün değil. Hukukçular, özellikle 1 yıllık sözleşmeler konusunda yanlış algıların önüne geçilmesi gerektiğini vurguluyor. 1 yıllık yapılan kira sözleşmesi, yılsonunda sona ermiş sayılmıyor; sözleşme aynı şartlarla kendiliğinden uzatılıyor. Bu nedenle kiracılar kanunen korunurken, ev sahiplerinin de hukuka aykırı tahliye girişimlerinde bulunmamaları gerektiği ifade ediliyor.