Dün “Babalar Günü’ydü”
Nereye baksam, neyi açsam karşımda günün anlam ve önemine dair haberler.
Facebook, Twitter, Instagram’da babasının fotoğrafını paylaşan paylaşana…
Süslü cümlelerle babasına olan saygısını anlatan anlatana…
Mesajla Babalar Günü’nü kutlayan kutlayana…
Kısacası gün boyu ilk kahramanlarımız, cefakar babalarımız konuşuldu.
Niye yalan söyleyeyim kıskandım.
Kıskandım zira başımı göğsüne yaslayacağım babam yok.
Sonsuzluğa yolcu edeli tam 12 yıl oldu.
Dile kolay 4 bin 300 gündür aramızda değil.
Onsuz yaşamak zor.
Zira baba engin bir denizdir, koca bir ormandır.
Ancak, bıraktığı miras bizi hayata bağlıyor.
Fikirleriyle yaşıyoruz.
Klasiktir, ama babanızın kıymetini bilin.
O bir kere gitti mi, arkanızdaki desteğini çekti mi bir daha toparlamanız zor. Adeta dağ yıkılır göçer giderseniz.
Bunu bilen ve yaşayan biri olarak söylüyorum.
Babanız hayattayken O’na layık olacak şekilde davranın.
Zira yukarıda ifade ettiğim gibi O bir gitti mi bir daha geri dönmez.