En büyük sorunumuz işsizlik

 
‘Ne iş olursa yaparım abi’ diyorlar. Ne yazık ki bunu söyleyenlerin büyük bir çoğunluğu üniversite mezunu olan gençlerimiz. İçinde bulunduğumuz yüzyılda işsizlik, bütün dünya ülkelerinin karşı karşıya bulunduğu en önemli sorunlardan birisi olduğu gibi, ileriki yıllarda da aynı derecede ve hatta daha önemli bir sorun olmaya devam edeceğinin sinyallerini veriyor. Teknolojik gelişmelerini erken tamamlamış ülkeler işsizlikle çok önceleri tanıştıkları için, bu sorunun çözümünde ve olumsuz etkilerinin giderilmesinde önemli bir yol kat ettiler. Ülkemizde işsizlik, uzmanların tespiti ile 90’lı yılların başından itibaren yüksek düzeylere ulaşırken, 2001 kriziyle birlikte işsizlik daha da hızlandı ve kriz sonrası istihdamdaki toparlanma ekonomik büyümedeki toparlanmanın aksine çok yavaş ve sınırlı oldu. Bana göre hızlı nüfus artışı, eğitim politikasında sağlanamayan istikrar, yatırım kıtlığı, siyasi ve ekonomik istikrarsızlık gibi nedenler bu sorunun daha da vahim hale gelmesine sebep oldu. İşsizlik çoğunlukla hala büyük kentlerin sorunu. Antalya’nın da en büyük problemi. Pandemi her şeyi alt üst etti. İşsizlerin sayısı çığ gibi büyüyor. Yapılacak işi beğenmedikleri falan yok hani. Yeter ki bir iş olsun çalışalım diyenlerin sayısı çok fazlalaştı. Türkiye’de işsizlikle mücadele için uygulanan istihdam politikaları, işsizliğin bir miktar düşmesine katkı yapmasına rağmen, genel olarak işsizlikle mücadele için yeterli değildir. Türkiye’de bilinçli ve yaygın bir işsizlikle mücadele programı uzun yıllar boyunca uygulanamadı. İstihdam politikaları ilk olarak kalkınma programları içerisinde yer almaya başladı ancak plan metinlerinde yer almaktan öteye gidemedi.