Günümüzde bazı insanların kendilerini toplumda daha yukarılara çekme yollarından biriside başkalarını yargılamak.
Başka birisini yargılamanın bana göre iki nedeni var birisi rakip gördüğü kişiyi yargılarken o kişiyi aşağıya çekip onun yıpranmasından faydalanıp iş pozisyonu olarak onun üzerine çıkmak, ikincisi ise kişisel kin duygusu ve dedikodu hastalığı.
Yargılayarak birilerine zarar verenler ya o kişinin en yakınlarından ya da o kişinin oturup çay su içmediği hatta merhabalaşmadığı kişilerden oluyor.
Her iki yargılayıcılık da kişinin özlük haklarını çiğnemek ve hakkını gasp etmektir.
Aslında birisini yargılamak, yargılanarak aşağıya çekilmek istenen kişiye verdiği zarar kadar yargılayan insana da kendisinin hatalarını örtbas etmesi kendisini revize etmesini yenilemesini kendisine üst hedefler seçmesine de engel olduğu için zarar verir.
Yargılanan insanın yaşamış olduğu hayatı o kişi kadar kimsenin bilme imkânı yoktur.
Haksız yere yargılanarak aşağıya çekilmek istenen bir insanın "giydiği ayakkabıyı giymeyen, gittiği yollardan gitmeyen, mecburen sokulduğu patika ve engebeli yollardan geçmeyen, o yollarda yürürken bunaldığı sıcakta, fırtınada, yağmurda, doluda, karda, siste olmayan en önemlisi o yollarda yürürken ki aynı duyguları hissetmesi imkansızken herhangi bir insanı eleştirmek dünyanın en kolay ve kendi hatalarını kamufle çabası olarak karşımıza çıkıyor.
Toplumumuzun daha medeni daha ufku açık olması için hayatı boyunca doğru bir iş yapmamış geldiği yerlere ya birilerinin yardımıyla ya da oradaki boşluktan faydalanarak gelmiş olan topluma ve kendisine ne mesleki nede sosyal faydası olmayan insanların birilerini yargılama isteğinde onlara kulak verilmemesi ve dışlanmalarıyla olacaktır.
Gönlünüz ve kalbiniz başkalarını yargılamak yerine iyilikle dolsun.