Biliyorum çok söyledim yine söyleyeceğim; her şey mutsuzluktan. Defalarca da söyleyeceğim ki kendi davranışlarınızı da başkalarının davranışlarını da analiz edin.
Mutsuz insanlar, özellikle de kendine ait alanı olmayan insanlar başkalarının yaşamları ile ilgilenerek geçirirler zamanlarını. O ne yapmış, bu ne demiş, kim nerde imiş. Yok komşunun kızı böyle yapmış. Yok benim gelin oğluma böyle davranıyor, yok bilmem kim bu ay kendine pahalı bir araba almış.
E olabilir hepsi mümkün. Hayat değil mi bu? Herkes her şeyi yapabilir, alabilir. İsteyebilir. Hangi birine müdahale edeceksin? Hangisini kontrol edebileceksiniz? Soruyorum kendin için ne yaptın? “Kızıma düğünde şunu yaptım” kendin için kendin? Sen ne yaptın kendin için? Kendini mutlu etmek için?
“E ben onlar mutlu olunca mutlu oluyorum zaten” sen diyorum sen nasıl birisin? Neler yaparsın?
Yok da yok. Mutsuzsun çünkü o kadar başkaları için yaşıyorsun ki iyisi ve kötüsüyle başka hayatlarla uğraşarak besleniyorsun. Kötüsünü de kendine meşgale ediyorsun, yakınlarının iyiliklerini düşünerek de kendine iş çıkarıyorsun.
Oysaki herkes gibi senin de kendine ait bir alanın olmalı. Kendine zaman ayırmalısın. Bırak kim ne yapmış. Sen bak bakalım sana uygun nasıl bir aktivite var. Bak bakalım sen nelerden hoşlanıyorsun. Sen neyi seversin neyi sevmezsin onu bile bilmiyorsun muhtemelen. Yeni insanlarla tanış. Standart çevrenden uzaklaş. Kendine, bedenine yatırım yap. Bırak çifter çifter aile yaşamayı başkasını düşünmeyi. Maa aile ona da bunu götüreyim onlar da yesin. Aman kavga ettilerse hemen düzelteyim. Kim ne yapıyorsa yapsın.
İzin vermediğin her şey bir süre sonra yük olarak geri dönecek. Beslenme bunlarla. Üstüne kalmasın senin olmayan sorumluluklar. Zaten hayat başkasının görevlerini üstlenmek için çok kısa.
Bir kalem kağıt al ve bir haftanı dolu dolu yaz sonra bak kendin için yaptıkların neler? Başkası için yaptıkların neler? Hangisi daha çok bir bak bakalım. Sonra anlayacaksın ki kendini unutalı yıllar olmuş. Şimdi tam hatırlama zamanı.