Yargıtay 8. Hukuk Dairesi'nin 2018/8653 Esas ve 2018/13759 Karar sayılı içtihadı, bu konuda belirleyici oldu. Karara göre, kira sözleşmesine "Kontrat bitiminde kirayı TEFE - TÜFE oranında artışını şimdiden kabul ve taahhüt eder" şeklinde konulan ancak artışın hangi orana göre hesaplanacağının açıkça belirtilmediği maddeler, hukuken bağlayıcı olmaktan çıkıyor. Yargıtay, bu tür durumlarda belirsizliğin, Borçlar Kanunu gereği kiracının lehine yorumlanması gerektiğini vurguluyor. Bu, TEFE mi, TÜFE mi yoksa ortalama oran mı esas alınacağı net değilse, ilgili maddenin uygulanamayacağı anlamına geliyor.
Net olmayan maddeler
Gayrimenkul hukukçuları, özellikle son yıllarda enflasyon oranlarının yükselmesiyle birlikte kira artış oranlarının sözleşmelerde net şekilde belirtilmesinin büyük önem taşıdığını belirtiyor. Uzmanlar, "Sözleşmelerde ‘TÜFE 12 aylık ortalama’ ya da ‘bir önceki yılın aynı ayına göre TÜFE’ gibi açık ifadeler kullanılmalı. Aksi halde artış maddesi hükümsüz olur, mahkeme müdahalesi gerekebilir" uyarısında bulunuyor. Taraflar arasında sözleşmede artış oranına ilişkin bir ihtilaf olmasa bile, yazılı ifadenin belirsizliği halinde sözleşme maddesinin uygulanması yasal olarak mümkün olmayabiliyor. Bu gibi durumlarda, mahkeme kira bedelinin tespiti için yeniden değerlendirme yapabiliyor. Özellikle kira tespit davalarında, bu tür belirsiz sözleşmeler kiracının lehine sonuçlanabiliyor. Kira sözleşmeleri düzenlenirken olası hukuki sorunların önüne geçmek için şu noktalara dikkat edilmesi öneriliyor: Bu yeni Yargıtay kararı, kira sözleşmelerindeki belirsiz ifadelerin hukuki geçerliliğini önemli ölçüde etkileyerek, hem kiracılar hem de ev sahipleri için yeni bir dönemi başlatıyor. Bu nedenle kira sözleşmelerini hazırlarken veya mevcut sözleşmeleri gözden geçirirken dikkatli olmak büyük önem taşıyor.