Kitap olan eve giren hırsızlar eli boş döner. Çünkü kitap, insanın çalınamayacak en değerli hazinesidir. Ne altınla ne de gümüşle kıyaslanır. Kitap, bilginin kapısı, aklın pusulası, kalbin gıdasıdır. Bir evde kitap varsa, o evin içinde yalnızca duvarlar ve eşyalar değil; fikirler, hayaller ve ufuklar da vardır. Hırsızın gözü, değeri ölçülebilen şeye kayar. Oysa kitap, değeri ölçülemeyen bir cevherdir. O yüzden kitapla dolu bir ev, aslında korunaklı bir kale gibidir.
Elinde kitap tutan insandan zarar gelmez. Çünkü kitapla büyüyen ellerde kötülüğe yer yoktur. Kitap insanın kalbini inceltir, merhametini derinleştirir, dilini güzelleştirir. Bir el kitap tutuyorsa, o el yıkmak için değil; onarmak, üretmek ve sevmek için vardır. Çünkü kitap, insana hem hayatın kırılganlığını hem de yaşamanın kudretini öğretir. Kitabın gölgesinde büyüyen insan, başkasına değil kendine yönelir; başkasını değil, kendi eksikliğini sorgular her zaman.
Kitap okuyan toplum, her zaman birkaç sıfır önde olur. Çünkü kitap, bir milletin ruhunu besleyen, zihnini aydınlatan, geleceğini inşa eden en önemli kaynaktır. Okuyan bir toplum düşün; onların yolları yalnızca asfalt değil, düşüncelerle döşelidir. Onların ışığı yalnızca lambalardan değil, bilginin pırıltısından gelir. Kitapsız toplumlar zamana yetişemezken kitap okuyan toplumlar zamanı bile geride bırakır. Onlar kitaplarla tarih yazar, gelecek kurar ve hayalleri gerçeğe dönüştürür.
Kitapla haşır neşir olan çocuklar zorlukların üstesinden kolaylıkla gelir. Çünkü kitabın dünyasında büyüyen çocuk, hayata karşı daha dayanıklıdır. Hikâyelerle tanışan bir çocuk, başkalarının hayatından öğrenir; romanlarla nefes alan bir genç, kendi yolunu çizmeyi bilir. Kitap, çocuğun zihninde bir anahtar gibidir; her kapıyı açar, her karanlığı aydınlatır. Okuyan çocuk yalnızca kendisini değil, yarınını da inşa eder. Bu yüzden kitapla yoğrulan nesiller, zorlukları fırsata, kayaları merdivene dönüştürür.
Ez cümle kitap; insanın en sadık dostu, toplumun en sağlam temeli ve geleceğin en güçlü güvencesi konumundadır.