Hayatta en çok neye kızıyorsunuz ya da kime?
Ben en çok kendime kızıyorum hem de öyle böyle değil çok kızıyorum çok…
Yeni güne her uyandığımda şükrederek değil de eyvah geç kalıyoruz paniğiyle yataktan fırlamama kızıyorum mesela…
Hiç aynaya bakmadan, kendime bir günaydın Cansu bile demeden alelacele yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladığım için kızıyorum…
Sabah sabah evin içinde yaşanan kaosa kızıyorum, aslında o an yaşadığım strese kızıyorum kızmak demişken sakin bir kadın olmayışıma daha çok kızıyorum…
Hayatı herkes kadar ciddiye almadığım, kendimi önemsemediğime kızıyorum çoğu kez, hepimizin sonunun belli olduğu bu dünyada kibirli insanlara, kendini dünyanın merkezi sananlara daha da çok kızıyorum…
Sevmeyip seviyormuş gibi yapanlara kızıyorum, insanların duygularıyla oynayanlara kızıyorum, sevmenin sahip olmak olduğunu sananlara, sevdiğini özgür bırakmayanlara kızıyorum…
Ölmeden önce yapılacaklar listemdekilerin hala hiçbirini yapmamış olmama kızıyorum…
Trafikte yolu ortalayıp giden, birden direksiyonu önümüze kıranlara kızıyorum hatta onlara biraz da sövüyorum…
İyi niyetle yaklaştığım herkesin birden kaplana dönüşüp önce beni hedef almasına hem kızıyorum hem de alıştım artık gülüyorum…
Hala tacizin tecavüzün olduğu ülkemde elimden hiçbir şeyin gelmemesine ve anne olarak hiçbir şey yapamamama kızıyorum hatta en çok buna kızıyorum…
Çaresizliğin kaderimiz olmasına kızıyorum…
Gencecik kızlarımızın renklerine aşık olup o renkleri solduran ve aşk gibi muazzam bir duyguyu kirleterek bu uğurda katledilmesine ama şöyle de böyle de diyebilecek kadar gözünü kin ve nefret bürümüş olanlara kızıyorum…
Sanırım son günlerde çok fazla kızıyorum çünkü çok fazla nedenim var canım ülkemi bu hale getirenlere kızıyorum iyi ki sadece kızıyorum delirmediğimize şükretmemiz lazım…
Bütün koşturmalarına bütün hezeyanlarına mutsuzluklarına ve gözyaşlarına rağmen yine de o kadar güzel ki hayat bu kadar çok şeye kızarken yine de ben olmaktan, umut etmekten hiç vazgeçmiyorum, vazgeçmeyeceğim de çünkü ben bir anneyim bu dünya için yetiştirmem gereken iki evladım var dünyaya faydalı olmaları için mücadele verdiğim…
Kızacaklar, üzülecekler belki kavga edecekler ama insan olmaktan asla vazgeçmeyecekler. Kimsenin canını yakmayacak ve canını yakanlara da müsaade etmeyecekler, önce kendilerine günaydın diyecekler sonra dünyaya…
Siz de öyle yapın naçizane tavsiyem olsun şurada dursun önce kendinizi selamlayın her sabah, kim olduğunuza bakın aynada mutlaka ve gurur duyun kendinizle en azından ben artık böyle yapacağım…
Kalın sağlıcakla.