1995 yılında gazeteciliğe başlarken tanıdım O’nu.
Siyasi kimliği ön planda olmasına rağmen ben O’nu esprileri ve cana yakın kişiliğiyle tanıdım.
Sonra yolumuz Akdeniz Beyaz Gazetesi’nde kesişti.
Aynı gazetede birlikte yazı yazdık.
Daha sık görüşür olduk.
Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’nde (Hüsnü Şahin’in mekanında) aynı masayı paylaştık.
Her gün ölüme bir adım yaklaşmasına rağmen esprileri ve sevecen kişiliğini hiç kaybetmedi.
Kalbi insan sevgisiyle dolu olan Nedim abiyi önceki gün kaybettik.
Bugün Muratpaşa Camisi’nden sonsuzluğa uğurlayacağız.
Ben de O’nu son yazısıyla uğurlamak istedim.
Buyurun okuyun Beyaz Gazetesi’nde çıkan o son yazısını:
***
Zayi ilanıdır.
Ülkemiz seçim sathına girdiği günden beri, başta televizyonlardaki ‘haber’ programları ‘yorumcu ve tartışma’ programları çok önemli bir program olan ‘ana beni eversene’ programları da dahil olmak üzere velhasıl tüm tv yayınlarını izleme, yerel ve ulusal gazetelerdeki manşet haberler ve köşe yazarları da dahil olmak üzere tüm gazeteleri okuma huyumu, benim için çok önemli olan ‘yazı yazma’ yeteneğimi de kaybettiğimi tüm dostlarıma bildiririm. Hükümsüzdürler.