Uğur Özkan…
Kasım Deprem…
Hatice Ezgi Sadet…
Cemil Yıldız…
Çağdaş Aydın…
Nazlı Akyürek…
Ferdane Ece Dinç…
Mücahit Erol…
Murat Yurtgül…
Emrullah Akhamur…
İsmet Şeker…
Okan Pirinç…
Nartan Kılıç…
Ferdane Kılıç…
Serhat Devrim…
Met Ali Barutçu…
Erdal Bozkurt…
Süleyman Aksu…
Koray Çapoğlu…
Cebrail Günebakan…
Veysel Özdemir…
Nazegül Boyraz…
Alper Sapan…
Alican Vural…
Osman Çiçek…
Dilek Bozkurt…
Büşra Mete…
Yunus Emre Şen…
Ayda Ezgi Şalcı…
Mehmet Ali Varol…
Yukarıda okuduğunuz isimlerden kimisi öğrenci, kimisi psikolog, kimisi öğretmen, kimisi taraftardı.
Kimisi Türk, kimisi Kürt, kimisi Arap’tı.
Alevi de vardı Sünni de, Süryani de.
Hakkarili, Vanlı, Trabzonlu, Muşlu, Samsunlu, Giresunlu, Hataylı, Kayserili, İstanbullu, Ağrılı, Türkiyeliydiler.
Kısacası hepsi insandı. İnsanları seviyorlardı. İnsanlık için çalışıyorlardı. Ancak insanlıktan nasibini almamış kişiler onları hayattan kopardı. Oysa daha yapacakları çok şey vardı. Topladıkları oyuncuklarla çocukları sevindireceklerdi. Çocukların sevinciyle mutlu olacaklardı. Geleceğin Türkiye’sini inşa edeceklerdi. Olmadı, izin vermediler. Ama biliyoruz, izin vermeseler de onların düşünceleri geleceğe ışık tutacaktır. Ruhları şad, mekanları cennet olsun.