Oyun bitti

İnsanın “Olmaz olaydı” diyesi geliyor.
Nasıl demesin.
Bitiş düdüğünün ardından binlerce Fenerbahçeli sahaya girdi, tribünleri yaktı, yıktı. Stat dışında ise polisle çatıştılar. Ortalık resmen savaş alanına döndü. Öfkesine hakim olamayan bazı taraftarlar, yayıncı kuruluşun kameralarını kırdı, soyunma odasına girdi, gazetecilere saldırdı.
Bitmedi.
Olaylar sırasında, bir polisin silahı bile alınmak istendi. Bir taraftar da polis amirine bıçak çekti.
Yaşanan olaylarda birçok taraftar yaralandı. Yaralılar çevre hastanelere kaldırıldı.
Türkiye’nin değişik kentlerinde de üzücü haberler geldi.
Kısacası önceki gün tam bir rezalet yaşandı.
Maç değil, sanki savaş. Ancak kazananı olmayan bir savaş. Kaybedeni ise tüm Türkiye.
Peki, Türk futbolunda neden şiddet önlenemiyor? Neden şiddet gitgide tırmanıyor?
Maalesef en büyük sorumlu yöneticiler. Yapıcılıktan ve sevgi mesajlarından uzak durarak bugünlerin hazırlayıcısı olduklarını rahatlıkla söyleyebilirim.
Bu arada Türk futbolu, 3 Temmuz sabahından beri binbir sorunla boğuşuyor. Yaşanan şike operasyonu sonrası çok sayıda takımın küme düşürüleceği dile getirildi. Birçok futbolcunun futbol hayatı bitecek dendi. Adı şikeye karışanların cezaevinden çıkamayacağı belirtildi. Sonuç ise tek kelimeyle hüsran. Kısacası dağ fare doğurdu.
Tabi federasyon da sürece iyi yönetemedi. Son olarak “Şike var, ancak şike yapan yok” türünden karar vermesi tansiyonu iyice yükseltti.
Tüm bunlar üst üste eklenince olanlar oldu. Maalesef baştan beri bir oyunun sahnelendiğini izliyoruz. Sonunda o oyun bitti. Oyunun bitmesiyle kimileri sevindi, kimileri üzüldü. Ancak açıkça söylüyorum bu oyunun tek kaybedeni var o da Türk futbolu.

+++++++++++++

Gönüllerin şampiyonu anneler

Şampiyon annedir başkası değil. Hem de şampiyonların şampiyonu. Gönüllerin şampiyonu.
Kural hatası yok, hakem faciası yok, tribünde küfrü yok, sokakta kavgası yok. Fanatiği olan sevgiden yana fanatiğidir, tutkunu olan hürmetinden dolayı hürmetkarıdır.
Yere göğe şampiyon diye yazacağız adını derler ya öyle yetmez. Cennete yazacağız adını, ayaklarının altında olan cennete. Sana gelen cennete gelmiş gibi olur.
Şampiyon annelerdir, çilekeş, yalnız, sahipsiz ve bir o kadar vefakâr, sebatkâr, fedakâr, cefakâr.
Düştüğünüz onca ofsaytlara rağmen bayrak kaldırmaz size. Kasti hareketlerinize göz yumar her zaman. Faullerinizi hep hoş görür. Hayatın sert ve acımasız tekmelerinde hep o yanınızda bulunur. Kendi kalenize attığınız gollerin hüznünü hep o kapatır. Sakatlığınızda merheminiz olur kırılan kemiklerinizin. Alçısı olur ayrılıklarınızda sevdanızın. Gözünüzün yaşı olur da akmaz illa ki.
Şampiyon annedir başkası değil. Şampiyonların şampiyonu hem. Gönüllerin şampiyonu.
Açık ara, averajı fazla. Klâs farkı ile anne şefkati ile aşk belası ile. Atılan bir gol kadar mutlu eder annemizin yanımızda olması bizleri. Alınan bir galibiyet kadar şad eder bizleri annemizin hayatımızda olması. En centilmeni ömrümüzün, en tekniği kalp sahamızın. Takımımızın kaptanı.
Ellerinden öpülesi anneler.
Geçmiş gününüz kutlu olsun.