Özellikle yazışmalarımızda bir anlam kazanması için dilbilgimizin önemli unsurlarıdır; virgül ve nokta.
Yazılarımızda virgül ve nokta kullanmadığımız zaman içinden çıkamadığımız anlamını yitiren cümlelerle karşı karşıya kalırız.
Virgülü, kelimelere ara vermek, cümlelilere nefes aldırmak gibi düşünürsek, noktayı ise cümleyi sonlandırmak için kullanırız.
Yaşamda da bazen gerek mesleki konularda gerek dostluklarda, sevgide bazen iki tarafa bazen tek tarafa nefes aldırmak için dozunda ara veririz, bir nevi virgül koyarız
Ara vermemiz bizi düşünmeye karar vermeye devam edip etmeme konusunda netleşmemize yardımcı olur.
Mesleklerde, dostluk ve sevgide nokta koymamız ise bazı nedenlere dayanır.
Dostluk ve sevgide ara vermek iki tarafın daha net düşünmesine katkı yapar.
Ama bu ara vermek uzarsa kangren olur, virgül yerini sorulara ünlemlere bırakır.
"Yani şeffaf olmayan cevaplar, amalarla, acabalarla dolu kararlar “sonu getirir.
Nokta, aslında kararlılığı simgeler, olumlu ya da olumsuz herhangi bir konuda net düşüncemizi gösterir.
Bazılarımızca gereksiz gibi gözüken, aslında ise kelimelere ve cümlelere anlam kazandıran virgül ve nokta, yaşamımızda herhangi bir konuda kısa bir süre ara vermemizle, yani bir nevi virgül koymamızla berrak ve realist düşünmemize nefes almamıza yarar.
Noktada ise bazen kendimize, bazen karşı tarafa, bazen de iki tarafa olumlu ya da olumsuz yansımalar olur, nokta birçok şeyi geride bırakarak bu böyle devam edecek ya da bitti sona geldikle eş anlam taşır.
Aslında yaşamı virgül ve noktayla “ara vermek ve sonlandırmak “arasına sıkıştırmak gibi yaşamak ruhumuzla ve ufkumuzla ilgilidir.
Ruhumuza ne iyi geliyorsa, ufkumunuz ne kadar genişse, verdiğimiz aralar ve sonlandırmalarımız bizi taşıyan, bize yaşam enerjisi veren nüanslardır.
Gönlünüz ve kalbiniz ara verirken nefeslensin, nokta koyarken geriye dönüşsüz net, ama soru işaretsiz ve acabasız olsun.