Öyle alışmışız ki mutlu olmaya, herkes birbirine sahte övgüler, gerçek olmayan duygular aktarıyor. Ve bizler bu kontrollü duyguların arasında gerçeklerle yüzleşmemek için sıkışıp kalıyoruz. Ola ki biri lafta densizlik yapıp bizi yüzleştirmeye kalksın öfkeden gözümüz dönecek kadar sinirleniyoruz.
Ne zorumuz var aslında sürekli mükemmel olma durumuyla? Kendimizi kime ne için kanıtlamaya çalışıyoruz? Yoksa bu içsel bir özgüvensizliğin baskılanması mı?
Aslında bir çok sebebi olabilir. Tek bir kategoride toplamak mantıklı değil. Ancak genel olarak şu 7-8 yıldır özellikle teknolojiyle ev anahtarı kadar yapışık yaşadığımız süreçte kendimizi hep başkalarından daha iyi olmaya zorluyoruz. Dikkat çekme, yarış hali, beğeni, takdir toplama gibi ihtiyaçları gidermeye çalışıyoruz. Haliyle bu durum bizi olduğumuz noktadan çok başka bir yere getirmiş olacak ki gerçekçi yaşamdan çokça uzaklaştık. Gerçek benliğimiz kadar fikir sahibi olmadığımız gibi, çizmeye çalıştığımız profilinde dışında anlaşılmaktan inanılmaz korkuyoruz.
Sizce de acı bir durum değil mi?
Bunu konu hakkında sadece fiziksel görünüşü baz alıyoruz sanılmasın, bahsettiğim aynı zamanda kişilik özellikleri, davranışlar ve tutumlar, yüzleşmek istemediklerimiz, söylenmesine tahammül edemediklerimiz…
Bazı noktalarda karşımızdaki kişide yaratmak istediğimiz şey farkındalıkken, duygusal çöküntüye sebep olabiliyoruz ancak bilmeliyiz ki biz başkalarının duygularının sorumluluğunu almak yerine gerçeğe yaklaştırdığımızda daha büyük katkıda bulunmuş oluyoruz. Özellikle de konu ilişkiler olduğunda. Amaç kimseyi değiştirmek değil kendine bakışı uzaktan yapmasını sağlamak. Aynadan ne kadar uzaklaşırsanız el izlerini okadar kolay görürsünüz sonuçta değil mi? Bu da onun gibi.
Mutsuzluktan bile korunmaya çalışıyoruz. Kaldı ki zaten biri bizi olumsuz yönlerimizle yüzleştirmek istese bir de o yönün onarılması söz konusu. Yani biz bu sebeple de çoğu zaman uğraşmak istemediğimiz bir şeyi görmezden gelebiliyoruz.
Anlayacağınız bu gerçekler her anlamda acıdır ve acıtır. Önce canınız yanar, sonra kanı durdurmanız gerekir sonra da izleri silmeniz. Oysa ki en başında direnmek yerine görmeye çalışsanız yaşadığınız acılar da daha kısa sürede azalacak.