Olur efendim, hem de öyle bir olur ki çocukluktan başlar, yetişkinliğe kadar uzanır.
Çünkü sınav sisteminde yolunda gitmeyen durumlar olduğunu düşünmekteyim. Koşullar, biz çocuklarımızı geleceğe hazırlarken, gelecek korkusu oluşturuyor.
Bahsettiğim uzak da değil yakın gelecek. Siz anlayın.
Gerek mesleğin içinde olmam gerekse çevreyle haşır neşir olduğumdan dolayı, o kadar çok açıkta kalan öğrenci duyuyorum ki, nedir bunlar!
Hadi üniversitelerde yaptınız da lise öğrencisi açıkta mı kalırmış!
Onu değiştir bunu değiştir, sistemde istikrar yok bir kere.
Sonra mutsuz öğrenci, kişiye uygun olmayan meslek tercihleri, başarısız iş profilleri…
E bu insanların hayatla ilgili kaygısının bulunmama ihtimali mümkün mü o zaman, tabii ki değil.
Ancak kaygılarımız o kadar çok ve derin ki hangi biri ile baş edeceksin.
Kendi kaygılarını değil hayatın sana yüklediği problemlerin kaygısını taşıyorsun.
Aslında KAYGI bizi hayatta tutan, hatta olması gereken normal bir duygu durumdur. Yaş kaç olursa olsun kaygımız hep oluyor. Olacak da, sadece kaygının şiddetini ve etkilerini değerlendirmek lazım.
· Vücut sinyal vermeye başladıysa (fiziksel tepkiler)
· Düşüncelerimize hakim olamıyorsak
· Davranış değişikliği başladıysa
· Kontrolün bizden çıktığını düşünüyorsak
· Yakınlarımız destek almamız gerektiğini dile getirmeye başladıysa
· Bu tür durumlar sık sık tekrarlıyor ise bingo! Aramıza hoş geldiniz.
Ancak korkmayın grip gibi tedavisi mümkündür.