Hep bir yerlere yetişmeye çalışan insanlarla dolu etraf. Kendine ekstra iş çıkaranlardan tutun da gerçekten hayatı koşturma ile geçen kişilere kadar.
Koşturma içerisinde kendini unutan bireyler görüyorum. Beden olarak var ancak zihnen, ruhen yok. Ya halletmesi gereken yerde kalmış aklı, ya da pişmanlıklarda. Anı yaşamak ne diye sorsan eğlenmek sanıyorlar bir de. Hiç biri olduğu yerde değil oysa ki. Gezici ruh kıvamında herkes. Bir önceki sahnede ne oldu diye sorsan hatırlamıyor çünkü kafası dolu. Başımı kaşıyacak vaktim yok derler ya aslında nefes almıyor.
Nefes almaya ihtiyacımız var. Düşünmeden birkaç dakika sadece yaşıyor olmaya ihtiyacımız var. Kaç kişi gün içinde gözünü kapatıp, derin nefes alıp, sakinleşmeyi bekliyor desem bir el kadar etmez.
Bir nefesten ibaret değil miyiz temelde? Kimden neyi esirgiyoruz. Çoğu zaman nefes aldığımızın farkında bile olmadan kendini unutan insanlar arasında yer alıyor hale geldik. Yaşıyor olmaktan hallice anlayacağınız.
Yaşamak ne o zaman? Hayatı idame ettirmek, ortalama bir hayat sürmek olmamalı bence. Kendine yatırım yapılmayan her yaşam boşa geçmiş gibi çünkü. Yaşamayı denemeden, hayatın tadını çıkarmadan ne ile mutlu olacağımızı nasıl öğreniriz ki!
Günümüz insanı hayat standartlarını korumak, kendini garantide hissetmek için ruhundan vazgeçmiş durumda. Anlıyorum da aslında, zorlu ekonomi şartlarında kendini ne derece hatırlayabilir ki zaten… Bu aralara hiç girmiyorum. Yine de bir kahveyi evde yapıp akşam yürüyüşüne çıkmak, derin bir nefes alıp, sakince kalmak için hiçbir koşula ihtiyaç yok. Bu bizim kendimize yaptığımız en uygun güzellikten başka bir şey olamaz.
Belki de bir kitap alıp sahilde okumak. Ya da çimlere uzanmak saatlerce. Müzik dinleyip dans etmek. Sevdiğimiz bir filmi izlemek. Hiçbir şey düşünmeden birkaç dakika kalakalmak amaçsız. Artan paramızla bir kere de olsun dışarda yemek yemek. Denize gitmek. Resim yapmak. Yumurta tokuşturmak çocuklarla sabah kahvaltısında… Bir espriye gülebilecek kadar ana odaklanmak, anı yaşamak.
Unuttuğunuz her şey size zorlu bir süreç olarak geri döner. Ve sizin unuttuğunuzu başkalarının hatırlamasını beklemeyin. Hadi derin bir nefes alın oturduğunuz yerden. Şükredin sahip olduğunuz her şeye.