İnsanların birbirleriyle her türlü uğraşlarında yaş durumu çok aşağılara inmiş durumda.
Büyüklerin psikolojik ve fiziksel şiddetini gören çocuklar ve gençler kendilerine kötü örnek alabiliyorlar ve maalesef bunu yaştaşlarına uyguluyorlar.
Bilim insanları bunu "akran zorbalığı" olarak adlandırıyor.
Akran zorbalığı son yıllarda aynı yaşlarda çocukluk ve çocukluktan ergenliğe geçiş dönemlerinde artış gösteriyor.
Burada ilginç bir bilgi karşımıza çıkıyor birbirlerine çeşitli nedenlerden psikolojik üstünlük sağlama gayreti içinde olanların çoğunluğunun kız çocukları olduğu.
Birçok kız çocuğunun birbirlerinin saç tokalarıyla başlayıp ayakkabılarına giysilerine okudukları okullara oturdukları evlere ailelerinin arabaları olup olmamasına arabaları varsa araba modellerine kadar giden adeta birbirleriyle olan yarış birbirlerine üstünlük sağlama noktasına kadar gelebiliyor.
Bütün bunların yanısıra böyle yaştaşların birbirlerinin zekâlarıyla ya da davranışlarıyla ilgili küçümsemeleri hatta alay etmeleri psikolojik akran zorbalığına giriyor.
Bunları birbirlerine yapabilen akran grupları maalesef zaman zaman hiç istenmeyen fiziksel şiddete zorbalığa kadar uzanabiliyor.
Akran zorbalığı yaşları ilerledikçe gençliklerinde ve büyük birey olduklarında eğer aileleri ve eğitim süreçlerinde nötrlenmemişse psikolojik baskılara büyük egolara hatta fiziksel şiddete ulaşabilir.
O yüzden akran zorbalığı farkedilir edilmez aileler ve okullarındaki öğretmenleri tarafından birbirlerine üstünlük sağlamaya çalışan çocuklar ve gençlerle birebir, yüz yüze görüşerek yumuşak bir psikoloji ile halledilebilir.
Çocuklarımız ve gençlerimiz geleceğimiz oldukları için daha çok küçük yaşlarda akran zorbalığının yanlışları anlatılarak birbirlerine daha anlayışlı ve egosuz davranmaları sağlanabilinir.
Gönlünüz ve kalbiniz akran zorbalıklarına karşı olanlarla olsun.
