Yazının başlığı sizde değişik duygular uyandırabilir.
Ne oluyor, olur mu öyle şey doğruları söylemek lüks mü oldu yani diyebilirsiniz ama maalesef öyle oldu günümüzde.
Doğruları söylemek bütün insanların vazgeçilmezi olması gerekirken vazgeçtiği bir yaşamsal karakteristik seçimi oldu.
Doğruları söylemek insanın kendisi için ne kadar çok önemliyse insanın kıymet verdiği için doğruları söylemesi daha da kıymetli olur gibi düşünülse de bazıları kendisine söylenen doğruları başkalarını korumak adına kabul etmediğini görebiliyoruz.
Doğruları söylemenin bazen ve çoğunlukla da doğruyu söyleyene eksi yazabiliyor.
Doğruyu söyleyen, kıymet verdiği insana doğruyu söylerken birde sanki bir suçlunun kendisini aklama gayretiyle adeta ispata zorlanmasına giden bir süreç yaşayabilir.
Doğrunun, doğruyu söyleyenin, adeta iftira atan bir insan gibi görülmesi trajikomik-dramaya dönüşebiliyor.
Bütün bunları düşününce insanın doğruları söyleme isteği özelliklede kıymet verdiği insana doğruları söyleyerek onu maddi manevi zararlardan önleme gayreti de bazen doğruları söyleyeni üzebilecek boyutlara gidebilir.
Ama bütün bunlara rağmen sonuç ne olursa olsun hatta doğruları söylediği insan tarafından kabul görmese de hatta sırf bu yüzden kıymet verdiği tarafından eleştirilse de sonucu ne olursa olsun doğruları söylemekten vazgeçmemek gerekiyor.
Çünkü doğruları söylemek hem doğruları söylediğimiz insana hiç olmazsa düşüncesinin aksi yönünde bir düşünceye de doğru yönelmesine sebep olabilme şansımızın yanında insani bir görevi yapan vicdanı rahatlatmışta oluruz.
Gönlünüz ve kalbiniz doğruları söylemekten vazgeçmeyenlerle olsun.
