Yapıcı bencillik

Ağustos hoş gelsin hoşluklar getirsin. Bu ay biraz bencil olmaya ne dersiniz? Kulağa garip ve saçma geliyor belki. Diğer insanların veya genel olarak toplumun iyiliği için kendi isteklerimizden veya çıkarlarımızdan vazgeçmiş olarak yaşamak özverili olmak mıdır? Ebeveynlerimiz, öğretmenlerimiz arkadaşlarımız ya da akıl hocalarımız bize bencil olmanın kötü bir şey olduğunu öğrettiler. Gerçekten öyle mi? Belki ... kendi çıkarımızın peşinde koşarken bunun başkalarına zarar verip vermediğini hiç düşünmüyorsak bu yıkıcı bencilliktir. Yıkıcı bencilliğin altında nefret, kıskançlık, şiddet, aldatma, intikam, değersizleştirme ve sömürü olabilir. Yapıcı bencilliğin altında ise sevgi, nezaket, cömertlik, cesaret, kabul, değer verme ve destekleme bulunur. Yapıcı bencillik hepimizin hakkıdır. Mutluluk emek ister ve biz kendimiz için emek harcamayı unutuyoruz. Çevremize şefkat gösterirken diğerlerinin tatminlerinin peşinde koşarken tüm mutluluklarımızı feda etmiş olduğumuzu yıllar sonra fark ediyoruz.

Kendi mutluluğunu istemek bencillik değildir yapıcı bencilliktir. Kendinizi kaybetmemektir. Uçak anonsu gibi düşünün atmosferde oksijen yetersizliği olursa oksijen maskesini ilk kime takacağınızı çok iyi biliyorsunuz. Pek çok insan, eğer kendi mutluluğunu hayatta birincil hedef haline getirirlerse, fazla bencil olacaklarından korkuyor. Önce eşim önce çocuklarım önce ebeveynlerim derken, sevdiklerim eşim dostum incinmesin isterken, herkese maksimum düzeyde koşarken kendinizi nelerden mahrum ettiğinizi farkettiğinizde, kendinizi ne kadar ihmal ettiğinizi başkaları ve kendiniz arasında denge kuramadığınızı da fark etmiş olacaksınız.