Biz insanlar kendimizi bile bile kandırırız.
Söz verir yerine getirmeyiz.
Yaparız deriz yarım bırakırız.
Ederiz deriz hep erteleriz.
Gün boyu konuşuruz gece olunca konuştuklarımızı unuturuz.
Pişmanlık duyar hayatımızda tekrar başa döneriz.
Hata üstüne hata yapmayı marifet kabul ederiz.
Yanlışlardan doğruları bulmaya çalışırız.
Küçük şeylerde fırtınalar koparıp her şeyi dağıtırız.
Karşı tarafı dinlemeden yargılarız.
Görmediğimiz ve bilmediğimiz yerler hakkında uzmanlık taslarız.
Uyumamız gereken saatte uyanık, uyanmamız gereken vakitte uyuruz.
Yürürken sağa sola zarar veririz.
Ekmeğinde olanları kıskanır, emeğinde olanları hırsızlıkla suçlarız.
Biz insanlar acayip varlıklarız.
Bazen melek kesiliriz bazen şeytan.
Bazen iyilik üstüne iyilik yaparız bazen kötülükle yarışır hâle geliriz.
Sağlam bir dengemiz yok.
Gerçekliği yaşama arzumuz yok.
Adaletli davranma kararlılığımız yok.
Terazimizin bir kefesi daima eğik.
Söylediklerimizin tutarlılığı yok.
İleri sürdüğümüz düşüncelerin yarını yok.
Bugüne odaklanır bugünü tek zaman zannederiz.
Geçmişi inkâr eder geleceğimizi bugünde heba ederiz.
Biz insanlar kendimizi düzeltme gibi erdemlere sahip olmayız.
Yapmaktan çok yıkarız.
Sevmekten çok üzeriz.
Bir arada bulunmaktan çok yalnızlığı tercih ederiz.
Kalmaktan çok ilk fırsatta gideriz.
Herkes varken aslan kesilir kimse yokken küçücük bir fareden korkarız.
Bir türlü şeffaf olmayız.
Gece gündüz yaptığımız sadece kendimizi kandırmak.
Ya kendimize ihanet ederiz ya da kendi sonumuzu kendi ellerimizle hazırlarız.
Güzellikler dururken çirkinlikleri kendimize layık görürüz!
