Ve fark ettim ki, nicedir hayatımızda sevgiye hiç yer vermiyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir olayı haber yapamıyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir kişiyi dinlemiyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir duyguyu görmüyoruz. Bize sevgiyi anlatan bir yazı yazmıyoruz, böyle bir yazıyı okumuyoruz. Umarım, yeni bir yıla başlarken bu yazı ile sizlere bir şeyler anlatabilirim. Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar. Örneklerini sürekli yaşıyoruz. Sevgi başka, bambaşka bir şeydir. Sevgi, değer vermesini bilmektir. Sevgi, yaşama hakkını kabul etmektir. Sevgi, var olmaktan kıvanç duymaktır. Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır. Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır. Sevgi, bilinçtir. Sevgi, insan olmaktır. Peki biz ne yaptık ve hala ne yapıyoruz farkında mısınız? Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk. Artık sadece para için yaşıyoruz. Para için savaşıyoruz. Para için çalışıyoruz. Para için eğitim görüyoruz. Para için meslek ediniyoruz. Para için birbirimizi çiğniyoruz. Para için birbirimizi aldatıyoruz, hatta en yakınımıza bile kazık atıyoruz. Yani, para ve maddecilik her şeyimiz oldu. Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk. Üstün olmak için yaşıyoruz. Üstün olmak için yarışıyoruz. Üstün olmak için kendimizden başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz. Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık. Birbirimizden nefret ediyoruz. Nefretle yaşıyoruz. Nefretle çalışıyoruz. Nefretle dövüşüyoruz. Nefretle öldürüyoruz. Para, üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor. Hayatımız da savaşlarla, dünyayı yağmalamakla, birbirimizi boğazlamakla geçiyor. Şuna cevap verir misiniz: İçinizde bir sevgi olmadıktan sonra daha çok paranız olsa, daha üstün olsanız, daha çok toprağınız, eviniz arabanız, malınız olsa ne olur, olmasa ne olur. Yeni bir yılın başlangıcında bunu bir düşünün.
