Dünyayı kurtarmanın en kısa ve öz yolu bu hikayede. Çok güzel anlatıyor. Adam, bir haftanın yorgunluğundan sonra keyif yapmak ister. Pazar sabahı kalktığında, bütün haftanın yorgunluğunu çıkarmak için eline gazetesini alır ve bütün gün miskinlik yapıp evde oturacağını düşünür. Tam bunları düşünürken oğlu koşarak gelir ve sinemaya ne zaman gideceklerini sorar. Baba, oğluna söz vermiştir. Bu hafta sonu sinemaya götürecektir. Ama hiç dışarı çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekir. Gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişir. Önce haritayı parçalara ayırır. Ve oğluna şöyle der: “Eğer bu haritayı düzeltebilirsen, seni sinemaya götüreceğim.” Ardından şöyle düşünür: “Oh be kurtuldum. En iyi coğrafya profesörünü bile getirsen, bu haritayı akşama kadar düzeltemez.” Fakat aradan on dakika geçer, çocuk babasının yanına koşarak gelir. “Baba” der, “Haritayı düzelttim, artık sinemaya gidebiliriz.” Adam şaşırır, inanamaz. “Getir göreceğim” der. Gördüğünde de halen hayretler içindedir. Ve oğluna bunu nasıl yaptığını sorar. Çocuk şöyle açıklar: “Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan vardı. İnsanı düzelttiğim zaman, dünya kendiliğinden düzelmişti.” Projeler üretiliyor. Planlar, programlar yapılıyor. Kurallar konuyor, yasaklar getiriliyor. Yasal düzenlemeler yapılıyor. Ama insanı düzeltecek bir çalışmayı pek göremiyoruz. Diyeceksiniz ki bütün bu yapılanlar, insan için değil mi? Hikayeyi iyi anlayın. Ve sapla samanı birbirine karıştırmayın. Elbette bütün hizmetler insan için yapılıyor. Ama insanoğlu, bu hizmetlerin değerini biliyor mu? Şahsi çıkar için dağıtılan görevlere bir bakın. Daha çok para için talan edilen şu dünyaya bir bakın. Üç-beş kuruş için anasını-babasını kesenlere bir bakın. Yaşadığı sokağı, mahalleyi, kenti pisletenlere bir bakın. Menfaati için en yakınlarına, dostlarına kazık atanlara bir bakın. Devletine vergi vermeyip, zevki sefa içinde yaşayanlara bir bakın. Komşusu aç yatarken, zengin sofrası kuranlara bir bakın. Kaç tane düzgün insan sayabilirsiniz bana? Eğer insanoğlu düzeltilebilmiş olsaydı bu kadar şikayet eder miydik hayatımızdan? İyi de, ne yapılacak, nasıl düzeltilecek bu insanlar? Bilinçlendirerek. Sevgi aşılayarak. Hizmetlere, değerlere değer vermeyi, saygı göstermeyi öğreterek. İnsanoğlu için, yaşayabilecekleri başka bir dünya olmadığını anlatarak. Defalarca, günlerce, aylarca, yıllarca sürse bile. İnsan olmanın, yaşamın anlamını belleterek. Çok mu zor bunu yapmak? Evet, çok zor ama imkansız değil.