Sporumuzun ve sporcu ordumuzun tabanını oluşturan altyapı önce sevgiyle başlar, sabırla, çok çalışmayla, anlayışla, özveriyle devam eder.
Altyapısı olan spor kulüpleri yarışmacı takım kimliğinden çok yetiştirici kimliğinde oldukları takdirde başarılı sporcular artacaktır.
Spor kulüpleri altyapı antrenörlerinin sporcularına davranışlarını, altyapıdaki özellikle küçük ve gençlik eşiğinde olan sporcularıyla konuşmalarını, onlara hitaplarını elbette antrenman programlarını çok iyi kontrol etmelidir.
Çünkü aileler çocuklarını spor kulüplerine güvenerek verdikleri için muhatapları da kulüplerdir.
Altyapı çalışmaları takım antrenmanından çok bireysel teknik geliştirmeye yönelik olmalı ve çok tekrar esasına dayanmalıdır.
Altyapı sporcularına mutlaka özgüven ve kendilerine olan inanç aşılanmalı ve hedeflerine ancak çok çalışmayla varabilecekleri anlatılmalıdır.
Altyapı takımlarında sorunlardan biri de takımın aldığı mağlubiyetlerin sorumlusu olarak çocukların gösterilmesidir.
Spor kulüpleri yöneticilerinin bazıları alınan mağlubiyetlerden sonra koruma içgüdüsüyle göreve getirdikleri antrenörlere koruma şemsiyesi açarak mağlubiyetlerin sorumlusu olarak yetişmekte olan çocukları gösterebilmekteler.
Bu yanlış davranışlar yüzünden yüzlerce çocuk ve genç spordan soğumuş ve yetenekli olmalarına rağmen yanlış davranılış ve yanlış antrenman yüzünden yolun başında ya da yarısında zirveye gitmekten içgüdüsel olarak kopmuşlardır.
Toplumumuzun bazı kişilerinde bahane bulma ve suçu başkasının üstüne atma hastalığı maalesef altyapıda fazlaca gözüküyor.
Geleceğin sağlam karakterli, özgüvenli, çalışkan bireyleri için kendilerine güvenildiği hissettirilmeli ve hiçbir mağlubiyetten sonra suçlanmamalıdırlar.
Geleceğimiz olan gençler kendilerine güvenildiğini hissettikleri zaman daha çok çalışacaklardır.
Gönlünüz dostluk ve spor dolsun.