‘Dinimizce günah’ dediler, ‘İnsanların yuvasını yıkıyor’ dediler. Daha da önemlisi, ‘kumar intihara sürüklüyor’ dediler. Ve bu bahanelerle kumarhaneleri kapattılar. Düşünüyorum da belki kredi kartını kullanmak dinimizce günah değil. Ama insanların yuvasını yıkıyor. Daha da önemlisi, intihara sürüklüyor. Eskiden zar, iskambil kartı insanlara sunuluyordu. Şimdi onun yerini her köşe başında dağıtılan kredi kartları aldı. Söyler misiniz kredi kartının kumardan ne farkı var? Farkındaysanız siyasetçilerimiz, kredi kartlarına pek bir çözüm getirmiyor. Çünkü çözüm istemeyenler var. Biliyorum, şimdi, ‘zorla mı kart veriyorlar, almasın, harcamasın’ diyeceksiniz. İçinizde çaresizliğin ne demek olduğunu bilen varsa bunu söylemez. İçinizde, açlık sınırının altında maaş alan varsa, bunu düşünmez. Ne yazık ki Türkiye’de büyük bir çoğunluk çaresiz, açlık sınırının altında yaşıyor, üstelik aylarca maaş almayanlar da var. Ne yapsın bu insanlar? Ya kredi kartı alıp bir süre kimseye el, avuç açmadan ihtiyaçlarını karşılama yoluna gidecek ya da hırsızlık, arsızlık gibi bir sürü illegal aşağılık yola başvuracak. Haydi, tercih edin bakalım. Hangisini yaparsınız? Tabii ki, her iki yol da aynı yere çıkıyor aslında. Sonunda her ikisi de bir çeşit ‘ölüm.’ O çok sevgili siyasetçilerimiz kumarhaneleri kapatarak bir şekilde çözüm buluyor. Peki kredi kartları için neden bir çıkar yol bulmuyorlar? Neden bankalara, bu kartı herkese vermeyin diyemiyorlar? Neden insanların gelirlerini adaletli dağıtmak gibi bir yolla iyileştirmiyorlar? Neden bir kesimin vergi, sigorta gibi borçlarını affederken, bu kredi kartı mağdurları için benzer bir düzenleme getirmiyorlar? Neden faizleri, ‘düşürdük’ dedikleri enflasyon seviyesine çekmiyorlar? İşte bu sorunların gereğini yaptıkları an, iş çözülür. Ve ortada mağdur falan kalmaz. Bunu o siyasetçiler de biliyor. Biliyor da, işi çözmek istemiyorlar.