Tüm ülkenin bildiği ve derin üzüntü duyduğu konuyu işleyeceğim ben de.  Neslican…

Güzeller güzeli bir bir kanser savaşçısıydı. Defalarca çaba harcadı üstesinden gelmek için geldi de ancak bu son sefer olmadı. Başaramadı. Yenik düştü hassas bedeni. Üstüne birçok şey yazıldı çizildi. Kötü niyetle konuşulanlar, anlamsız çıkarımlar ve yargılar yapıldı. Hepsi yeterince ölmeyeni öldürecek kadar ağırdı.  Prim ya da düşmanlık niyetiyle.  Birçok sebebi olabilirdi.
O tüm bunlara karşılık hayata tek bir amaç için gelmiş gibiydi; “çaba”yı aşılamak. Her ne kadar adını kendisi bile savaş koysa da ben çaba olarak adlandırıyorum. Çünkü yaptığı şey hayatta kalma çabasıydı. Hastalığa yakalanıp çaba harcamayanlara, hatta hayatın her alanında başınıza gelen problemlere, mücadele edin der gibiydi.

Kısa sürede çabasını herkes tanıdı, destek oldu, öğrendi.  Bir anlamda şanslıydı. Öğretmek istediği şey çok kısa zamanda aşılandı. Ancak Neslican gibi bilmediğimiz o kadar çok insan var ki. Kaç kere yenilip kaç kere ayağa kalkmış belki binlerce kanser hastası var. İşin içinde olduğum için biliyorum. Birçok seminerde “ben 3 defa, 4 defa yendim” diyen ellerle karşılaştım. O eller yorgun bir o kadar hasarlı bir o kadar mutluydu.  Kaç defa ilk olmasına rağmen sanki yüzlercesini atlatmış kadar inançlı insanlar gördüm.  Çocuğu için gelen, kendi için gelen, akrabası komşusu için gelen ne çok kişi ile karşılaştım. Hiç birini birbirinden ayırmak söz konusu değil. Hepsi bir Neslican kadar çabalıydı.  Hepsi onun kadar değerliydi. Ama siz kaç tanesini biliyorsunuz? 

Hangimiz düzenli olarak kan bağışı yapıyoruz? Hangimiz kanserle mücadele eden derneklere maddi destekte bulunuyoruz? Hangimiz gönüllü işler yapıyoruz?  Düşünüyorum da biz sadece üzülmeyi biliyoruz. Gözyaşı dökmeyi ama bir Neslican kadar çaba harcamayı bilmiyoruz.

Kanser hastalığı çerez kadar normalleşti. Bugün sağlıklı olmamız yarın hala sağlıklı kalabileceğimiz anlamına gelmiyor. Empati yapın demiyorum ama başkasını düşünmüyorsak kendinizi düşünün diyorum. Geleceğinize, sağlığınıza, sağlıkçı kardeşlerinize sahip çıkın diyorum.  Hayatınıza anlam katın diyorum.  Gözyaşı dökmekten çok daha kayda değer adımlar atın diyorum. Gönülden üzüldüğünüzü bilerek söylüyorum bunları. Gelecek hepimizin geleceği.