Türkiye'de öteden beri yaşanan siyasi kavgalara bakın hepsinin ardında sloganları göreceksiniz. Çözümleyici ve akılcı düşünceden uzak olan beyinlerin düşünmeyi bile gerektirmeyen sloganların ardına saklanarak birbirleriyle tartışmalarını izlemek kimi zaman komik kimi zaman da ibretlik olabiliyor. Ve bu durum neden yıllardır gelişmiş ülkelerin gerisinde kaldığımızın en doğru cevabı bence.
Televizyonlardaki tartışma programlarına bakın aynı şeyi göreceksiniz. Tartışan iki kişiden birisi slogan atıyorsa tartışmada galip geliyor. Herkes onu haklı buluyor. Çünkü öteki adamın makul ve mantıklı gerekçelerle, uzun uzun gerçeği gözler önüne serme çabası basit ama etkili bir slogan karşısında çaresiz kalıveriyor.
Son günlerde yaşanan direniş olaylarında da aynı şeyi görüyoruz. Hani şu sosyal medya var ya? Baştan aşağı sloganlarla dolu. Akıllı, mantıklı bir gerekçe ortaya koyan yok. Şunu bunu istemiyoruzla başlayıp, kahrolsunla devam eden ve istifaya davetle biten sloganlara son zamanlarda onlarca asparagas paylaşım da eklendi.
Aslında başa bela olan sosyal medya değil, orada gördüğü her şeye inanan insanların mantıktan uzak olan akıl yürütüş biçimleri. Asıl facia aklını bir başkasının ürettiği yalana ve slogana bu kadar çabuk kaptırıvermek. Hani şöyle akl-ı selimle düşününce baştan aşağı saçmalık olduğu bir anda görülecek olan bir bilgiye gözü kapalı inanıvermek. Bu durum dini taasubun bile ötesinde bir şey. Hiç değilse orada var olan bir gerçeklik, bir kutsal metin var. Burada o da yok. Tamamen olmayan bir şey.
Nereden baksanız tutarsız onlarca düzmece bilginin dolaşıp durması. Daha kötüsü buna sorgulamadan inanan ve savunan on binler. Ve bu on binlerin kendini modern ve çağdaş olarak nitelendirmesi. Çağdaşlığın ve modernliğin önce akılcı düşünceden geçtiğini anladığımız gün muasır medeniyet seviyesini yakalayacağız.