Dünya hızla değişiyor. Artık otomobiller sadece dört tekerlekli birer ulaşım aracı değil; çevre bilinci, teknoloji ve ekonomi üçgeninde şekillenen yeni bir yaşam biçiminin parçası. Fosil yakıtların sonunun yaklaştığı bu çağda, elektrikli araçlar sessiz ama güçlü bir devrim başlatıyor. Peki Türkiye bu dönüşümün neresinde duruyor? 
Son birkaç yılda trafikteki elektrikli araç sayısındaki artış, yalnızca bir tüketici tercihi değil, aynı zamanda devletin ve özel sektörün de bu alana olan ilgisinin bir göstergesi. Yerli gururumuz TOGG yollarda daha sık görülüyor; Tesla gibi global devler de Türkiye pazarına ciddi yatırımlar yapıyor. Görünen o ki, elektrikli araç artık bir lüks değil, ulaşılabilir bir alternatif hâline geliyor. 
Ancak bu devrimin görünmeyen bir yüzü daha var: Şarj altyapısı. Aracınız ne kadar akıllı, çevreci ya da ekonomik olursa olsun, eğer onu şarj edecek istasyonu bulamazsanız, tüm avantajlar kâğıt üzerinde kalır. Bugün Türkiye’de şarj noktalarının sayısı artıyor, evet; ama asıl mesele dağılım ve kullanılabilirlikte. İstanbul, Antalya, Ankara ve bazı büyük şehirler bu konuda avantajlı, ancak doğuya doğru yol aldıkça tablo hâlâ eksik. 
Kullanıcıların yaşadığı sorunlar da cabası: Bakımsız istasyonlar, çalışmayan uygulamalar ve boşuna harcanan dakikalar... Bir elektrikli araç sahibi için en büyük stres, “yolda kalma” değil, “şarj bulamama” korkusu. Fiyatlar da öyle. Evde şarj hâlâ en mantıklısı ama her zaman mümkün değil. Uzun yolda hızlı şarj istasyonu şart, ama cebinizi yakabilir. 
Yine de tabloya karamsar bakmamak gerek. Bakanlıklar altyapıyı geliştirmek için adımlar atıyor, yeni oyuncular pazara giriyor, mobil uygulamalarla istasyon bulmak kolaylaşıyor. Belki de bu süreç, Türkiye’nin teknolojiyle olan imtihanının yeni bir sayfası olabilir. Hatta bu başlangıcın bir lideri de olabilir. 
Görünen o ki, bu dönüşüm artık geri dönülmez bir yolda. Soru şu: Biz bu dönüşümün sadece izleyicisi mi olacağız, yoksa aktif bir parçası mı? Direksiyona geçen kazanacak.