Bu yazımda beş önemli kavramdan bahsetmek istiyorum. Bu beş ifadeye/eyleme dair düşüncelerimi sizlerle paylaşmak bugüne nasip oldu. Başlayalım. 
Sevmek... Sevmek eylemiyle başlamalı her cümle bana göre. Sevmek olduğunda duygularda anlam gerçekleşir. Severken insan yaşadığını anlar. Severken insan kötülüklerden uzak durur. Sevmek içimizde hasıl olduğunda asıl sorunlarımıza nihai çözümler bulunabilir. Sevmek ve sevmekten türemiş sevgi mümkün olduğunda imkânsızlıklar bir bir imkâna kavuşur. İşin içinde sevgi olduğunda o iş tıkır tıkır işler. Sevgiyle yapılan her hareket karşılık bulur. Bu minvalde sevmek ve sevgiye dair binlerce satır yazılabilir. Sevgi inancı doğurur! 
İnanmak... Her şey inanmakla var olur. Kendimize inandığımızda engelleri aşabiliriz. Kendimize dair inancımız olduğunda ayakta kalmak ömür boyu sürer. O yüzden siz siz olun inanmakla aranıza sıfır mesafe koyun. İnanmadan bir şeye başlamayın. 
Başlamak... Şimdi içimizde sevgi ve inanç varsa bir yerden başlayabiliriz. Başlamadan olmaz. Adım atmadan adrese varılmaz. Yorulmadan ekmek kazanılmaz. Çaba gösterilmeden başarı gelmez. Başlamak olacak ki sevdiklerimize ve inandıklarımıza bir an önce kavuşalım. Başlamak var ki süreç devam eder. 
Devam etmek... Devam ettiğimiz sürece arzuladığımız menzile varırız. Pes ettiğimizde başladığımız noktaya döneriz. Sözlerimiz devamlı olduğunda söz sahibi oluruz. Eylemlerimiz devamlı olduğunda fiiliyatta ağırlığımız hissedilir. Devam ettiğimiz müddetçe elimizdeki işi bitirebilir ve bir noktadan başka noktaya varabiliriz. Devam ederek mutluluk bahçesine giriş yapabiliriz. 
Mutlu olmak... Sevdiğimiz, inandığımız, başladığımız ve devam ettiğimiz için mutluluk tadabiliriz. Bir şey yapmadan, niyet etmeden, yola çıkmadan ve süreklilik göstermeden mutlu olmak bir hayalden ibaret olur. 
Sevdiğimiz için inanırız. İnandığımız için başlamak isteriz. Başladığımız için devamı gelir. Ve devam ettiğimiz için kendimizi mutlu hissederiz.