Öyle günler oluyor ki psikolog olmanın üzerime yüklediği gereksiz güçlü olma sendromunun bile yetmediğini hissediyorum. Umutsuzluğa düşüyorum. Hayatta herşeyi anlamlı kılmanın mümkün olmadığını her olumsuz durumun kontrol altına alınamayacak olmasını insanlara aşılamaya çalışsam da bazı şeyler beni derinden yaralıyor.
Toplumsal olaylar hepimizi etkiliyor evet ama şu günlerde çok farklı dertler yüklendi bir çok duyarlı insana. Sanki açmak için kara kışa meydan okumuş çiçekli dallarımın üstüne budamayı bilmeyen acemi insanlar basmış, en güzel yerlerimden kırmışlar gibi hissediyorum. Evet tam da böyle hissediyorum.  Canımın acıdığımı anlamayan empati ne demek onu bile bilmeyen , kendisini ve yakınlarını her kötü olaydan koruduğundan emin olduğu için başka yaraları görmeyen insanlarla karşı karşıya kalmış gibiyim.
Her geçen gün kadına karşı şiddeti, çocuğa istismarı önlemeye çalışırken tecavüzcüsü ile evlendirilmek de nereden çıktı? Bu da nedir ! Olayın vicdanını geçtim mantığını bile bir yere koyamıyorum.  Biz istismarın travmasını fark ettirip nasıl tedavi edebilirizi düşünürken travma üstüne travma yaratmak diye bir kavram mı üretelim?  Küçücük bedenine dokunan kirli ellere  ekmek mi uzatsın, hayata karşı korunmasız hissettiren kişiyi her dakika bana zarar verecek korkusuyla mı görsün?
Sahi ne düşündünüz? Nasılsa bakireliği gitti başkası almaz en iyisi tecavüzcüsü alsın ortalık malı olmasın mı dediniz? Böyle anlam mı yüklediniz fizyolojik bir zara ?  Yoksa bu adam bunu yaptıysa seviyordur mu dediniz? Peki şey olabilir mi ; adam her gün mağduru görsün bir daha yapmasın vicdan azabı mı duysun dediniz? Böyle mi rehabilite edecektiniz !
Düşündükçe nefes alamıyorum.  Amaç birini cezalandırmaksa neden bunu mağduru daha mağdur ederek yapmayı amaçladınız?
Bazen ben gibi çizgileri olan, hassas olan insanların siyasete girmemiş olmasına şükür ediyorum çünkü özellikle korunmasız olanların başına geldikleri görünce şiddet yanlısı çıkıyor içimden. Kısasa kısas diyorum.  Siz de yaşayın deneyimleyin derken buluyorum kendimi.
Çok üzgünüm çocuklarım yaşamak zorunda olduğunuz seçilebilir her kötülük için. Çok üzgünüm