Durmuyor alçaklar.
Belli ki durmayacaklar da…
Yeni yıla, kansız, acısız, şehitsiz yeni bir başlangıç temennisi vardı milyonların, kursağımızda bıraktı şerefsizler. İçerde ve dışarıdaki hamileri destek verdikçe kuduruyor, kudurdukça saldırıyor kana susamış yavşaklar.
Kimi ‘DEAŞ’cıymış diyor, kimi PKK’lı, kimi başka birilerinden bahsediyor…
Bunca zamandır yazıyoruz, söylüyoruz ama bakıyorum değişen hiçbir şey yok…
Hala birileri sosyal medyada ‘benim teröristim, senin teröristin’ hesapları yapıyor…
İnanın bu, kaybedilen canlardan daha çok canımı yakıyor.
İfrit oluyorum bu tür yaklaşımlara…
Birileri kan ağlarken, ihaneti özümsemiş, sıradanlaştırmış birilerinin neredeyse kanlı canileri haklı çıkaracak paylaşımlarına kahroluyorum.
Her şey ayan beyan ortadayken, terörün amacı, hedefi, bunları besleyen iç ve dış mihraklar belliyken hala birilerinin ‘hedef saptırma’ çabalarını dehşetle izliyorum…
Bu nasıl bir anlayış, nasıl bir mantık inanın anlamakta güçlük çekiyorum.
Arkadaş bu ülke bizim, başka ülkemiz yok.
Gelin elbirliği, güçbirliği yaparak bu bataktan çıkalım diyorsun, adam ‘bunlarla mı?’ diyor. Bunlarla diye işaret ettiği iktidar.
Yani sırf mevcut iktidar kendi fikriyatına ters düşüyor diye neredeyse terörün, teröristin yanında yer almayı seçiyor.
Nutkum tutuluyor böylelerini görünce.
Bir şey söylemek de, yazmak da içimden gelmiyor.
Zaten söylenecek bir şey de kalmadı.
Bu terör bir şekilde ya bitecek ya bitecek…
İşte o günü bekliyorum sabırsızlıkla…
Bu aymazların, bu içimizdeki hainlerin yüzlerine son kez bakmak için…
