Dünya kimlere kaldı ki savaşını hâlâ veriyoruz 
Bu, şu, o sıfatları gizli öznelere neden seriyoruz 
 
Korka korka büyüdük hepimiz 
birimiz diğerinin kuyusunu kazmak gözüyle baktı karşısındakine 
Tahammül edemedik birbirimizin renkliliğine 
Birbirimizi boğazlamayı marifet 
Toprak kapmayı özgürlük 
Önyargılara sığınmayı devrim sandık 
Onca acıya, onca gözyaşına rağmen 
Başka sözlerin yanlışlığına kandık 
 
Çekine çekine birbirimize ellerimizi uzattık 
Gereği yokken 
Kalpler arası yolculuk çokken 
Tadamadık aynı şiiri 
Solumadık aynı nefesi 
Bilemedik "birlikte güç doğar" felsefesini 
Hep kavga, daim didişme uğraşında olduk 
Sonra çiçekler gibi bir bir solduk aslında 
Aslolan insanca yaşamak(tı) 
 
Ve kucaklaşmayı erteleye erteleye bugünlere geldik 
Aşk yerine nefreti 
Sevgi yerine kıyameti uygun gördük çocuklarımıza 
Düşlerimize yalanlar ördük habire 
Gerçeği konuşmaya davet etmedik hiç 
Hiç ’paylaşmak güzeldir’ mısrasını mutlu sona taşımadık 
"Merhaba"larımız bile boynu bükük selâmlaşmalardan ibaretti 
 
Oysa insanlık vicdanlarda saklıydı 
Kim ne derse desin beraberlik şarkısı haklıydı 
yan yana yürüyen bir hayat denkleminde