Son yıllarda hayatımıza giren kavramlardan birisidir mobbing. Genellikle işyerlerinde yaşanan psikolojik baskıyı ifade etmek için kullanılıyor olsa da Latince kökenli bu sözcük, psikolojik şiddet, baskı, kuşatma, taciz, rahatsız etme veya sıkıntı vermek anlamlarını içeriyor. Dolayısıyla ‘mobbing’den sadece işyerindeki psikolojik baskı olarak sözetmek biraz yetersiz kalıyor.
Yukarıdaki tanımda yer alan kavramlara tek tek göz atacak olursak, bunlarla hayatımızın hemen her alanında karşılaştığımızı çok net görebilirsiniz.
Örneğin psikolojik şiddeti medyada sıklıkla görmüyor muyuz?
Ziyadesiyle görüyoruz…
Yine medya üzerinden yürütülen algı operasyonlarıyla toplum üzerinde bir baskı oluşmuyor mu?
Daniskası oluşturuluyor…
Kuşatma, taciz etme, rahatsızlık verme derseniz gani…
Örneğin günümüzde bankalarla veya digital platformlarla ilişkisi olmayan insan yoktur. Her ay maaşımızı aldığımızda öncelikle bunlarla iletişime geçeriz. Gider bütçemizin önemli bir bölümü buralara akar.
Adeta KUŞATMA altındayız. Fatura tarihine günler kala buralardan cep veya ev telefonlarımıza mesajlar yağdırılır.
Yetmez, defalarca aranırız.
Sürekli TACİZ ediliriz…
‘Hatırlatma’ adı altında yapılan aramalarla psikolojimiz altüst edilir.
Alın size mobbing!..
Demem o ki, evet bu ülkede mobbing var ama bu sadece işyerleriyle, çalışma hayatıyla sınırlı değil. Yaşamımızı yönlendiren tüm sistemle mobbing yapılıyor. Bankalar, devlet kurumları, digital platformlar, kurallar, yasaklar, vs. tarafından etrafımız sarılmış durumda.
Bunalıyoruz ama kaçacak yer yok…
Telefonlara bakmıyor, mesajları okumuyoruz bu kez de evimize, işyerimize yazılı tebligatlar gönderiliyor.
Posta kutularına bakmaktan korkar olduk. ..
Sistemsel mobbing ile yaşam alanımızı daralttıkça daraltıyorlar.
Nefes alamıyoruz…
İmdaat diye bağırsak da sessiz çığlıklarımızı duyan olmuyor.
Ve her geçen gün toplum olarak biraz daha kafayı yiyor, biraz daha çıldırıyoruz…
Sonuçları da ortada; Tahammülsüzlük, intiharlar, cinnetler, suç patlamaları…
Gidişat hoş değil vesselam…
