Antalyaspor, hem kendisi için hem de lig açısından son derece önemli olan Samsunspor maçını kaybetti.
Sonuç kırmızı-beyazlı takımın play-off hayallerini sonlandırdı. Konuk ekibin ise ligde kalma umutlarını yeşertti. Dolayısıyla hoş olmayan bir tablo çıktı ortaya.
Herkesin cepte keklik gördüğü, ancak zor geçeceği belli olan zorlu karşılaşmada Antalyaspor tek kelimeyle rezil bir futbol oyladı.
Yılların deneyimli oyuncuları futbola yeni başlamış gibiydi.
Teknik heyet gerekli müdahaleleri yapamadı.
Yönetimin eksikleri vardı.
Kısacası yenilginin savunulacak yanı yok.
İşte tüm bunları eleştirelim, eleştirmeliyiz. Buna hakkımız var. Ancak hakaret etme hakkımız yok.
Peki, tek suçlu yukarıda dile getirdiklerim mi?
Bizim yani Antalyalıların hiç mi suçu günahı yok?
Maalesef en büyük hatayı biz yapıyoruz. Bir milyon nüfuslu kentte bu kadar kritik maça bin kadar taraftarın gitmesi kimin ayıbı?
Evet, stad uzak. Ulaşım sıkıntılı. Araç yok. Ancak tüm bunlar mazeret değil. Seven her şeye katlanır. Ayrıca gidenler nasıl gidiyor?
Antalyaspor ilk kez yenilmiyor. Samsunspor maçı son da olmayacak. Kırmızı-beyazlı ekip yaşadığı sürece galip geldiği gibi yenilgi de alacak. Bunlar kaçınılmaz. Ancak yenilgiden dolayı verilen tepkiler doğru değil. Bu takım bizim. Daha hoşgörülü davranmak zorundayız. Antalyaspor bu oyuncu kadrosuyla buralara geldi. Yine bu oyuncu kadrosuyla ligi tamamlayacak. Onlara hakaret ederek aslında kendimize hakaret ettiğimizi unutmamalıyız.
Üzülerek belirtmeliyim ki bazı sözüm ona Antalyasporlu taraftarların yenilgiye sevindiğine şahit olduk. Bu art niyetli kişiler destek olmaları gerektiği dakikalarda ortalıkta yok. Ne zaman takım kötü oynadı o zaman ortaya çıkıp kinlerini kustular. “Oyna oyna oynasana lan” gibi gereksiz söylemlerde bulunarak gerçek yüzlerini ortaya koydular. İşin en acı tarafı da bu kişiler kendilerini Antalyaspor’un sahibi sanıyor. İşte beni üzen ve hayrete düşüren de bu. Yazık, çok yazık!