Başlıktaki ifadenin sahibi, Antalya Ticaret Borsası Başkanı Ali Çandır.  ATB’deki icraatlarıyla her zaman örnek olmayı başaran Çandır, 2018’in son meclis toplantısında da yine örnek bir davranış sergileyerek kan ve organ bağışı çağrısında bulundu. Meclis üyelerine organ bağışının ve ilik naklinin önemini anlatan Çandır, son dönemlerde organ ve ilik nakli bekleyen insan sayısının ciddi derecede arttığına işaret ederek, “Dinimize göre bir insanın hayatını kurtarmak yapılabilecek en büyük ibadettir. Buradan organ bağışı çağrısında bulunuyorum, sadece 3 tüp kan vererek de ilik nakli bekleyen binlerce hastamıza şifa olabiliriz. Sizlerin de bu konuda duyarlı davranacağınıza inanıyorum. Gelin umut olalım” diye seslendi…

 

Ülkemizde organ bağışında sosyo-kültürel yaklaşımların, dini kaygıların, bilgi ve bilinç düzeyinin etkili olduğunu hepimiz biliyoruz. Ve bu nedenlerle Türkiye’de organ bağışının çok düşük oranlarda kaldığını da biliyoruz… Dolayısıyla bu konuda ciddi çalışmalar yapılması gerekiyor. Kan bağışının da, organ bağışının da hayati öneme sahip olduğu bilincinin topluma hızla yayılması şart. Bunun bilinçli ve duyarlı her vatandaşın başlıca görevlerinden biri olduğu gerçeğinin beyinlere kazınması gerekiyor.

 

Bu noktada hepimize büyük görevler düşüyor. Biz medya mensupları başta olmak üzere, siyasetçiler, din adamları, akademisyenler, STK’lar, kanaat önderleri gibi toplumun önündeki herkesin elini taşın altına sokması mutlak gerekiyor. ATB Başkanı Çandır’ın yaptığı gibi bu önemli mesele sık sık ve uygun her platformda dile getirilmeli, çağrılar yapılmalı, medya, sosyal medya gibi tüm iletişim araçlarıyla toplum bilinçlendirilmeli. Özellikle dini kaygılar nedeniyle organ bağışından uzak duran kitleler din adamları vasıtasıyla bu kaygılarından muhakkak arındırılmalı.

 

Batılı ülkelerle kıyaslandığında ülkemizde canlıdan organ naklinin daha fazla olduğunu görüyoruz. Bunun başlıca nedeni bizde ‘akraba’ bağlarının çok daha kuvvetli olması. Ancak kadavradan organ naklinde hala ve çok gerilerdeyiz. Bu da biraz önce vurguladığım ‘dini kaygılar’ın sonucu. Bu tür bir bağışın dinen sakıncası olmadığı, dinimizin buna icazet verdiği gerçeği topluma anlatılmalı ve ikna edilmeli…

 

Son yıllarda organ nakli konusunda dünyayla, Avrupa’yla başa baş, hatta çoğu örneklerde onlardan daha başarılı bir seviyeye geldiğimiz bir gerçek. Günümüzde 40 civarında organ nakil merkezimizin olması da bunun bir göstergesi. Ancak bu merkezlere düşen kadavra sayısının her geçen gün daha da azalması düşündürücü.

Yapılması gereken, kadavradan bağış başta olmak üzere organ ve kan bağışlarını hızla artırmak. Organ bağışıyla ilgili olumsuz etkenleri ortadan kaldırmak, algıları değiştirmek için toplumsal bir farkındalık yaratmak zorundayız.

 

Yaşlılıkta rahat etmek için gençken para biriktirmek gibi hasta olunca gerekli organı rahatlıkla bulabileceğimiz bir ortamı şimdiden hazırlamamız gerekiyor.

Unutulmamalı ki, bir gün hepimizin o organa ihtiyacı olabilir…