Kimin ihtiyacı yok ki paraya? Benim yok diyecek birini tanımadım henüz. “Allah’a şükür” denir ama kazanç kapıları aramaktan da geri kalınmaz.

 Onun için “ihtiyacım yok, yeter” diyen biri ne kadar samimidir bu cümlesinde bilemem. Hep bir tık daha kalkınmak ve daha çok kazanmak istenir. Çünkü hep ihtiyaç vardır paraya. Kazanıldıkça ihtiyaç artar, arttıkça daha çok gereksinim duyulur.

 Saklanmış kişilik, daha çoğu kazanıldığında yüzeye çıkmaya başlar. Mesela para ile burun arasında doğru bir orantı vardır, para arttıkça burun da havalanır bazılarında.

Bu kaldırma kuvvetine tamah eder olunmuş, kişilik ötelenmiş, yaptırım ve satın alma gücünün cazibesi karşıdakini küçümser olmuş.

Paranın gücü ve tehlikesiyle ilgili birçok ünlü isim, birçok söz paylaşmıştır ama buna tezat olarak halk arasında da paranın cazibesini anlatan sözler türemiştir.

“İnsanın kazandığı paradan değil, paranın kazandığı insandan korkulur” Necip Fazıl Kısakürek

“Parasız adam gereksiz adam“

“Para her şeyi yapar diyen adam, para için her şeyi göze alan adamdır“ Benjamin Franklin.

“Para her kapıyı açar.“

“Para mutluluk getirir ama bir yerden sonra para, sadece para getirir“ Neil Simon.

“Mühim olan para değil, miktarı.“

Bu gibi sözler yüzyıllardır dillerde dolaşır. Atasözleri ve ünlü isimler, paranın amaç değil araç olarak kalmasıyla ilgili bilgilerini, birikimlerini, düşüncelerini ve deneyimlerini kaleme almışlar.

Fakat herkes farkında, herkes biliyor; paranın, mutlu ve sağlıklı bir ömrün kaynağı olmadığını ama yine de paranın getirdiği lüks yaşam birçok insanın gözünü ve kalbini karartmış, kendisini kaybetmiş.

Değer mi kendimizi bu kadar paralamaya..