Biz insanlar olarak telefonla çok zaman harcıyoruz. Onu kendimizle gece gündüz taşıyoruz. Ellerimizden düştüğü yok gibi. Uyurken bile yanı başımızda duruyor. Onsuz kendimizi eksik hissediyoruz. Dolayısıyla telefon bizden bir parça hüviyetindedir denilebilir.
Telefon ve telefon etkilerinden bahsederken tabii ki genele (ortalığa) konuşuyorum. Özellikle cep telefonlarıyla haşır neşir olanlar, telefonsuz birkaç saat dayanmayanlar için bu satırları kaleme alıyorum.
Telefon biz insanların hayatına girdiğinden beri bizden, kişiliğimizden, zamanımızdan, hayatımızdan, sağlığımızdan çok şey aldı ve almaya devam ediyor.
Günümüzde akıllı telefonlar sayesinde uygulamadan uygulamaya geçişlerimiz gün boyu devam eder. Biraz oyun oynayayım derken, biraz dünyadaki ve Türkiye’deki gelişmelere göz atayım derken, biraz sosyal medyada takılayım derken, biraz birkaç kişiyle birkaç dakika konuşayım derken bir bakmışız saatlerimiz geçmiş. Olan bizim değerli vaktimize olmuş. Olan bizim gözlerimize ve beden ve ruh sağlığımıza olmuş.
Telefon bağımlılığı yüzünden nice insan maalesef maddi ve manevi olarak zarar görmektedir. Kimisi robotlaşarak kendi yalnızlığında çaresizlik sendromunu yaşar, kimi gün geçtikçe sosyal medyada takıla takıla asosyal bir hâl alır. Ruh ve can sıkıntıları, baş ağrıları telefon yüzünden sürmektedir.
İnsani ilişkiler bu telefon bağımlılığı yüzünden her geçen azalmaktadır. İnsanlara tahammül etmek, onlarla sohbet etmek kaybolmaya doğru hızlıca yol almaktadır. Bir araya gelen birkaç arkadaş, muhabbet etmek yerine hemen telefonlarına sarılıp internette dolaşma, gezme derdinde olur. Bu da bir araya gelme amacını öldürmektedir.
Telefonun sayılamayacak kadar çok olumsuz etkilerinden kurtulmanın tek çaresi de şudur: İnterneti kapayıp telefonu kendimizden uzağa, bir kenara bırakmak. Çözüm bu.