Bazen kenara çekilip uzaktan bakmak gerek daha net görebilmek için; kim sende ne kadar, sen kimde ne kadarsın. Belki zaman alır, sessizleştirir insanı ama rahatlatır, sadeleştirir ruhunu. Kimlere taşıyamayacağı değeri vermişsin, kimlere senin için değer demişsin, kimler değmemiş verdiğin değere.
Hani anlar vardır, insanlar vardır hayatımızda, aklına gelince tebessüm ettirir ya da Allah’a havale ettirir. Kendimize dahil ettiğimiz herkes önemlidir hayatımızdaki ama herkes özel olamaz mesela.
Yüreği iyi niyetli insanlar alın hayatınıza.
Merhameti olsun, vefalı olsun. Paylaştıklarınız neler gözden geçirin. Sizi olduğunuz gibi kabul etsin, özür dilemesini bilsin, yalan olmasın sözlerinde. Her kapıyı çalana açmayın hayatınızı, kimi giderken kimi de gelirken huzur verir. Bazıları tecrübedir bazıları sınav. Ömre ömür katan insanlar biriktirin.
Hayat sadece bedeni yormuyor. Her sarsıntıda biraz daha öğreniyorsun ayakta kalmayı. Rüzgârı yedikçe fırtınada ne yapacağını öğreniyorsun zamanla. Belki zor geliyor bir süre sonra, kendini yoruyorsun ama güçleniyorsun, biraz soluklanıp devam ediyorsun. Çokta biriktirmemek gerek yorgunlukları üzerinde.
Af etmişlikten değil ama boş vermişlikten üzerine durmayız çoğu şeyin… Ve mutluluktan değil güçlü olduğundan gülümsemeye devam edersin hayata.
Hayat bekleme yapmayacak kadar kısa ve değerli, direksiyondaki de sensin.