"Benim çocuğumun bir sıkıntısı yok"

Bu ara uzaklaştık sanki eskisi kadar yazılar paylaşamaz oldum sizlerle, o veya bu sebepten ötürü. Ama her yazı yazdığımda gerçek, sık karşılaşılan durumlara yer vermek istiyorum ki herkesin kendine, tanıdıklarına çıkaracağı bir şey olsun diye.

Bugün ise her annenin yaptığı düşünce yanlışlarından bahsedeceğim.

Anne olmak hatta anne baba olmak zor iş.  Her ebeveynime söylerim. Mükemmel anne baba olmak diye bir şey de yok sanılanın aksine. Çünkü bunun bir kitabı yok. Okulu yok, dersi yok. Stajı hiç yok. Olsa olsa öğütleri olur o da her çocuk için  geçerli değildir zaten.

Haliyle anne baba olmak biraz deneme yanılma, biraz endişe, biraz çaba, biraz yetersizlik duygusu biraz da koruma içerir. Duygular da bu denli çok olunca olması gereken kavramı ortadan kalkıyor. Gerektiği kadar yettiği kadara evriliyor. Olduğu kadar hatta. Ancak çok önemli bir şey var ki, o da olduğu kadarını kabullenmek.

Danışanım minik bir çocuk olduğunda kısmi muhattabım anne ya da baba oluyor.  Çokça sorular soruyorum,  gelişimiyle alakalı geçmişten günümüze… Problem durumu gibi. Ve ne yazık ki bu soruları yalnızken sorduysam ebeveyn gerek koruma iç güdüsü gerek endişe ile ne sorsam yapıyor ya da iyi diyor. Gerçi kişilerin yapması ve iyi kavramı da kendine göre ama sorular açık ve net.

Burada bir sorun görünmüyor ancak problem dediğimiz şey hiçbir zaman tek bir noktadan değerlendirilmez. Aklınıza gelmeyecek birden fazla tetikleyici ya da sebebi olduğu gibi, doğru sonuca ulaşmak çoklu değerlendirme ile mümkündür. Gelişim aşamaları eksik, yanlış yönlendirilmiş bir özgeçmiş bizi sağlıklı sonuca geç ulaştırmakla birlikte, konuyu tam olarak ele almamızı engelleyecektir.

Bilinmeli ki hiçbir psikolog hiçbir uzman sizi anneliğiniz, babalığınız üstünden, ihmal ya da istismar olmadığı sürece yargılamayacak, aksine hoş görecektir. Rollerimiz ne olursa olsun, temelde insan olmak yattığından hatalar normal karşılanır. Keşke bir hatasız kul olmak kitabı yazılsa da herkes onu okusa diyeceğimiz ama kime göre neye göre?

Yani demem o ki sorunu sorun olarak kabul edin. Göremiyorsanız yakınlarınıza sorun. Yakınınız yoksa uzmana olduğu gibi detaylıca anlatın. Benim çocuğumun bir sıkıntısı yok demeyin. Problemler çözülmek için vardır ve her problemin bir çözümü var. Bu durum ne eksik ne kusurdur. Sadece destek gerektirir. Doğru yer ve doğru zamanda.