Dünya kimlere kaldı ki savaşını hâlâ veriyoruz
Bu, şu, o sıfatları gizli öznelere neden seriyoruz
Korka korka büyüdük hepimiz
birimiz diğerinin kuyusunu kazmak gözüyle baktı karşısındakine
Tahammül edemedik birbirimizin renkliliğine
Birbirimizi boğazlamayı marifet
Toprak kapmayı özgürlük
Önyargılara sığınmayı devrim sandık
Onca acıya, onca gözyaşına rağmen
Başka sözlerin yanlışlığına kandık
Çekine çekine birbirimize ellerimizi uzattık
Gereği yokken
Kalpler arası yolculuk çokken
Tadamadık aynı şiiri
Solumadık aynı nefesi
Bilemedik "birlikte güç doğar" felsefesini
Hep kavga, daim didişme uğraşında olduk
Sonra çiçekler gibi bir bir solduk aslında
Aslolan insanca yaşamak(tı)
Ve kucaklaşmayı erteleye erteleye bugünlere geldik
Aşk yerine nefreti
Sevgi yerine kıyameti uygun gördük çocuklarımıza
Düşlerimize yalanlar ördük habire
Gerçeği konuşmaya davet etmedik hiç
Hiç ’paylaşmak güzeldir’ mısrasını mutlu sona taşımadık
"Merhaba"larımız bile boynu bükük selâmlaşmalardan ibaretti
Oysa insanlık vicdanlarda saklıydı
Kim ne derse desin beraberlik şarkısı haklıydı
yan yana yürüyen bir hayat denkleminde
