Herkesi kendin gibi hiçbir zaman görme. Herkesi kendin gibi düşünceli,
kendin gibi vicdanlı yapıda var sayma. Çoğu insan başına buyruk yaşar.
İşine geldikleri gibi davranırlar. Menfaatleri neredeyse orada hazır
bulunurlar. Ve böylesi insanlar söz dinlemekten de uzaktırlar.
Hem laf dinlemek bilmeyen birine bir şey, bir güzellik, bir değer
aktaramazsın. Söz dinlemeyi kültür edilmeyen biriyle aynı mecliste
rahat oturamaz, bir meseleyi enine boyuna tartışamazsın. Üzerinde
duyarlılık gömleğini giymeyenden insanlık bekleme.
Sevgiden yoksun büyümüş biriyle gül bahçesinde sanatın altın dalı
şiiri masaya yatıramazsın. Aşkın kıyısında geçmemiş bir insanla
okyanusların derinliğine gözü kapalı dalamazsın. Sevginin güzelliğini
yudumlamamış biri baharda çiçek açmanın ne anlama geldiğini
kavrayamaz.
Makbul ve makul olan güvendiğin kişilerle yola çık. İnandığın
insanlarla bir konunun çözümü noktasında kafa yor. Sevdiğin
arkadaşlarınla aynı çatıyı paylaş. Özlediğin dostlarınla hasreti
dindir. Değenlerle vaktini geçir.
Değmeyenlere zaman ayırma. Bağıranlara ikinci bir şans verme. Sebep
olsun olmasın kalp kıranlar için sevdayı demleme. Sadece maddiyat
düşünenlerle maneviyatını paylaşma.
Gerçekten hak edenle ve her durumda insan kalanla bir arada dur.
