Bazen çok şey söylemek gelir içinizden, boğazınız düğümlenir, gözyaşlarınız içinize akar, hıçkıra hıçkıra ağlamak gelir içinizden.
Babamı kaybettiğimde de böyle olmuştum. Benim o üzüntülü halimi gören Türkiye'nin gururu önemli kurumlarından birinin bölge başkanı kendi babasını kaybedince yaptığı gibi beni Güver Uçurumuna götürüp şimdi hıçkıra hıçkıra ağla avaz avaz bağır rahatlarsın biraz demişti. Çarşamba gecesi saat 24 civarı aldığım bir telefonla düzgün karakterli kardeşim Kemal Karaoğlan'ın vefat haberini alınca da bu duyguları yaşadım.
Kemal Karaoğlan için çok üzüldüm, gözüm yaşlı dualar ettim kendisine.
Kemal Karaoğlan bugüne kadar kız-erkek binlerce sporcumdan birisinin olmasının dışında bende çok çok ayrı yeri olan bir kardeşimdi.
Kemal Karaoğlan basketbola başladıktan sonra gerek kendi yaş gruplarında gerekse kendisinden büyüklerle mücadelesinde kısa sürede kendisini kabul ettirenlerden oldu.
Basketbol sahasında maç öncesi ısınmalara çıkışından maç boyunca kendinden emin sakin görünüşünün altında yatan hırsı mücadele gücü maç boyunca hatta maç sonunda da devam ederdi.
Çok sakin gözüken beyefendi duruşunun altında yatan mücadele etme, haksızlığa tahammül etmeme halleri yakın dostlarınca çok iyi bilinirdi.
Kemal Karaoğlan basketbolda herkese nasip olmayan yumuşak bileğiyle büyük bir şut yüzdesine sahipti.
Hak ettiğinin çok üzerinde basketbol kariyeri yapabilecekken gerek Antalya'daki basketbol camiasının yeterince değerlendiremediği, gerekse kendisinin çok genç yaşlarda büyük sorumluluk aldığı iş hayatında başarılı bir çıkış göstermesi onu basketbolda çok daha ileri gidecek pozisyonlardan alıkoydu.
Akdeniz Üniversitesinin öğrencilerinin, öğretim üyelerinin sosyal hayatlarını üniversite kampüsünde sürdürme projelerinde sorumlu yönetici olarak başarısı onu çok sevdiği basketbolunda fren yapmasına neden oldu.
Kemal Karaoğlan geçirdiği beklenmedik bir kaza ile kendisini daha büyük başarılara imza atmaktan alıkoydu, onu seven ailesini ve dostlarını çok üzdü.
Kaza sonrası zaman zaman evine ziyaretine gittiğimde başına gelen her şeye, bazılarının ona yaptığı haksızlıklara rağmen hep gülen yüzü iyi kalpli düşüncelerini yansıtmasıyla karşılaştım.
Kemal Karaoğlan'ın sakinlikle, hırçınlık arası ve haksızlığa tahammülsüzlüğünün yüzüne yansımasının yanısıra iyi kalbini hep görürdü onunla muhatap olan herkes.
Çok sevdiğim bir kardeşimi kaybetmenin üzüntüsünü yaşarken, onu seven dostlarının gözlerinin buğulandığını, kalplerinin hüzünlü olduğunu biliyorum.
İnsan yaşamında en kızgın anında bile gülen gözleriyle bakabilen Kemal Karaoğlan gibi insanlar dostlarının kalplerinde hep yaşayacaktır.
Gönlünüz ve kalbiniz dostlarınızı, kıymet verdiklerinizi hep hissetsin.