Bu haftaki yazımı Ağva'da nehir kenarında oturmuş, bir yandan yeşilin her tonunu izleyip bir yandan kuş cıvıltılarını dinleyerek yazıyorum. Buraya kaçıncı gelişim olduğunu bilmiyorum ama her gelişimde ayrılmak daha zor geliyor. Derede deniz bisikletleri ile gezinen aşıklar var bulunduğum otelde ise balayı çiftleri ahşap şezlonglarda dereye karşı oturmuş muhabbet içindeler. Dört yanım huzur.
Bir kitap aldım elime otelin kütüphanesinden. Adı "Kelime Köken". Aniden bir sayfa açıverdim şansıma nostalji kelimesi çıktı. Fransızcadan dilimize geçen bu kelime geçmişe duyulan özlem anlamına geliyormuş. Çok güçlü bir kelime bence ama bazı nostaljik eşyalar hiç geçmişe özlem duyma hissi vermiyor bana. Örneğin bu otelde kaldığım odada nostaljik bir saat var beni ilkokul yıllarıma götürüyor. Bir süre ona baktığımda sabah erkenden hiç istemeden uyanışlarım ve gece uyumak için zorlanışlarım aklıma geliyor. O günlere özlem duymuyorum. Camdan yapılmış bir balık biblosu hatırlıyorum çocukluğumun anılarında kalan, nedendir bilinmez hep rüyalarıma girer ve korkutur beni. O da tatlı bir nostalji değildir içimde.
Fakat eski fotoğraflara bakmayı ve o nostalji duygusunu yaşamayı seviyorum. O fotoğraflarla zamanda belirli bir döneme yolculuk yaparak eski anıları hatırlamak güzel geliyor. Nostaljik filmleri izlemekten çok keyif alıyorum. Eski nostaljik oyunlarımız içimi kıpır kıpır ediyor. Hatırlayan var mı? Hulahop çevirmek, renkli istop... Ya eski mahallenizden sokağınızdan geçmek nasıl hissettirir sizlere? Bana bir rüya gibi... Ailemle arkadaşlarımla olan bağım. Kayıp ve üzüntü içermeyen her anıyı alıp kabul ediyorum. Bazı bulgular, nostalji duygularının gerekli sıcaklığı sağlayarak vücut ısısını yükseltebileceğini göstermiş. Bazı araştırmalar ise nostaljinin yalnızlık ve depresyon duygularını önleyebileceğini belirtiyor. Soğuk ortamlarda çocukluğumda keyif aldığım bir anıyı aklıma getirerek ısınmaya çalışacağım diyorum kendi kendime. Neye hizmet ettiği ya da neyi sağladığını bilmem ama geçmişimizdeki huzur veren anıların bizi bugünümüze bağladığını içsel olarak güç verdiğini düşünüyorum. Hatta hayatın gerçeklerini de gösteriyor. Zihnimizde gerçekten açıklayamadığımız bir şeyin kilidini açabiliyorlar. Nostaljik bir eşya bilinçli olarak farkında olmadığımız derinlere yerleşmiş anıları da günyüzüne çıkartabiliyor.
Ailenize ait siyah beyaz fotoğraflara, notlara varsa sandık içinde saklanan eşyalara çok iyi bakın. Onlarla derinden bağ kurmaya çalışın. Köklerinizle yeniden birleştiğinizi anlam ve kimlik bulmanızı sağlayacaklar. Bir de beden ısınızı değiştirip değiştirmeyeceğini kontol edersiniz artık :) Sevgiler.
