Gözlem yaptığımda sıkça karşılaştığım bir konudan daha bahsetmek istiyorum. Tecrübelerimi sizlere aktarmayı, belki benzer durum yaşayanlar vardır diye pek bir seviyorum.
Konumuz şu; “ben olsam böyle yapardım/yapmazdım.”
Bir olaydan ya da bir problemden bahsederken bizler, başkalarını kendi düşüncemize göre yargılamakla kalmıyor bir de, kendimizce yaptığımızı başkalarından bekliyoruz.
Üstelik de benzer cümleler ile “ama ben olsam…”
Ama sen o değilsin ki.
Sen sensin, o da o.
Gördüğü farklı, yaşadığı farklı, öğrendiği farklı, sevdiği farklı, kardeşi farklı, annesi farklı babası farklı. Yediği farklı, içtiği farklı. Okuduğu farklı, okuduğundan anladığı farklı.
Dolasıyla düşüncesi ve bakışı farklı. Senin beklediğini, yaptığını yapacak diye bir şey yok. Aslında bunu bekliyor olmanda var bir problem. Çünkü ne kadar beklenti içinde olursak, üzülme ihtimalimiz o kadar çok olur.
Beklentiyi bir kenara bırakmakla başlamalıyız önce. Kişi ve hayatımızdaki rolü önemli değil. Anne olur baba olur, evlat olur. Sevgili olur, arkadaş olur.
Sonrasında da onun bizden farklı bir dünyası olduğunu kabullenmek lazım. Ancak şunu diyebilirsiniz “e ortak noktada hiç buluşmayacak mıyız?” Geldik en önemli kısıma; elbette ki ortak bir (kesişim kümesi gibi) alan oluşturmak gerek. Saygı ve anlayış çerçevesinde. Üzüldüğünüz ve önemsediğiniz konunun, gerçek bir problem olduğunu düşünüyor ve karşı taraftan bununla ilgili hiçbir iyileştirici davranış bulamıyorsanız işte bu sıkıntılı bir durum.
Çabası olmayanın, kanayan yarayı korumak yerine daha çok tuz basanın hayatınızda olmaması lazım. Mesafe koymalısınız. Fakat benzer durumlar hep vardı ve siz, bunu konuşmak yerine üstünü kapattı iseniz, davranış değişikliğiniz sorgulanır. “Bu güne kadar tolere ettin neden şimdi edemiyorsun” olur. Kimse, o değişecek diye düşündüğünüzü bilmez çünkü hiç dile getirmediniz. O oydu siz ise sizin gibi olsun istediniz ve belli etmediniz. Bu sebepledir ki önce kişileri kabul edelim beklentiye girmeyelim ve değişir diye kendimizce umut etmeyelim. Konuşalım soralım sorgulayalım. Olmuyorsa herkes yerinde mutlu olsun, değil mi?
Hayat birinin sizi anlamasını beklerken, çaba harcamak için çok kısa. Anlamasa da değerlisiniz.
Güzel anlamlı söz